O czym warto pamiętać pożyczając od rodziny i znajomych

Kiedy nasz budżet potrzebuje szybkiej pożyczki, czyli zastrzyku dodatkowej gotówki, często zamiast do banku czy prywatnej firmy pożyczkowej, zwracamy się o pomoc do rodziny czy znajomych. Zgodnie z przepisami jest to pożyczka od podmiotów niekomercyjnych, co wiąże się z koniecznością poinformowania fiskusa o transakcji. Jeśli tego nie zrobimy, a przekroczone zostaną ustawowe limity, zamiast 2 proc. podatku będziemy musieli zapłacić 10 razy więcej.

Podatek po zaciągnięciu pożyczki

Pożyczka od tzw. podmiotów niekomercyjnych, czy to w formie pieniężnej czy rzeczowej, obciążona jest podatkiem od czynności cywilnych, który wynosi 2 proc. wartości należności. PCC należy wykazać w deklaracji PCC-3 w ciągu 14 dni od momentu zawarcia transakcji i w tym czasie trzeba ją opłacić. Jednak przepisy przewidują wiele możliwości zwolnienia z konieczności opłacenia podatku. Ponadto, jeśli w ramach umowy zobowiązaliśmy się płacić odsetki, mamy obowiązek opłacenia podatku dochodowego w wysokości 19 proc., a także złożenie do 31 stycznia następnego roku podatkowego po zaciągnięciu pożyczki deklaracji PIT-8AR.

Bez formalności możemy pożyczać od tzw. grupy zerowej, czyli małżonka, dzieci, rodziców, rodzeństwa, dziadków, wnuków, macochy czy ojczyma, o ile zobowiązanie nie przekracza 9 637 zł. Wówczas, aby móc skorzystać ze zwolnienia od opłaty podatku trzeba zadbać o to, aby pieniądze zostały przelane z rachunku pożyczkodawcy na konto pożyczkobiorcy w banku lub spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej. Inną opcją jest przekaz pocztowy. Niezbędne jest też, aby w ciągu 2 tygodni zgłosić fakt pożyczki do urzędu skarbowego na druku PCC-3.

Opodatkowanie pożyczki

Jeśli zadłużyliśmy się u teściów, zięcia czy synowej, czyli u tzw. I grupy podatkowej, opodatkowaniu podlega kwota powyżej 9637 zł. W tej sytuacji mowa jest o sumowaniu należności w okresie pięciu lat od momentu udzielenia ostatniego świadczenia. W przypadku, gdy dodatkowy zastrzyk gotówki pochodzi od członków rodziny niezaliczanych do I i II grupy czy znajomych, podatek naliczany jest w zależności od liczby osób, które zdecydowały się nam pomóc. Jeśli była to jeden pożyczkodawca, opodatkowaniu podlega kwota od 5 tys. zł wzwyż. Pożyczając od kilku osób, podatek przyjdzie nam zapłacić, gdy zobowiązanie będzie wyższe niż 25 tys. zł. W tych przypadkach sumuje się należności z ostatnich 3 lat.

Konsekwencje przemilczenia faktu pożyczenia pieniędzy od rodziny czy znajomych mogą poważnie uszczuplić nasz domowy budżet, bo jeśli przypadkowo fiskus zainteresuje się tym, że kupiliśmy nowe mieszkanie czy samochód, a według złożonego zeznania podatkowego nie stać nas na taki wydatek, wówczas zamiast 2 proc. będziemy musieli zapłacić 20 proc. od wartości zobowiązania.